Mijn strijd tegen de kilo’s begon enkele jaren na de scheiding van mijn ouders (1996). Voordien was ik een kind met een normale tot zelfs fijne lichaamsbouw. Het emotionele eten en eten van ongezonde dingen werden een deel van mijn leven. Ik creëerde de gewoonte om -elke keer we bij onze vader waren- mij volledig te laten gaan. Mijn “chipsverslaving” werd jammer genoeg geboren. De zak moest steeds leeg, ongeacht hoe groot deze was… Ontbijten was voor mij ook niet weggelegd waardoor ik ’s avonds vaak nog op zoek was naar allerlei rotzooi. Aangezien mijn gewicht enkel maar toenam naarmate de jaren verstreken, stelde de huisarts voor om een operatie te overwegen. Ik was toen 16 jaar oud en absoluut niet te vinden voor een operatie, maar erkende het probleem eveneens, dus werd het tijd om professionele hulp te zoeken. Zo kwam ik terecht bij een diëtiste.
Put yourself at the top of your to-do list. Every single day. And the rest will fall into place.
Mijn afvalrace kon starten, ik was gemotiveerd en laaiend enthousiast. Ik slaagde erin om op 6 maanden tijd 25 kilo af te vallen door op mijn voeding te letten en elke dag ongeveer een uur te fitnessen (crosstrainer). Helaas vonden de kilo’s mij na enkele jaren weer terug… Het jojoën begon. Eenmaal ik er helemaal voor ging, kon ik zeer goed afvallen, maar het bijkomen ging eveneens snel. Bij mij was het altijd een “alles of niets verhaal”. Te streng en eten skippen of de je m’en fous houding, nekten me keer voor keer en ik verloor de moed volledig. Ik haakte uiteindelijk af en na een 5tal jaren was ik meer dan het dubbel in totaal terug bijgekomen.